Nakon letnje pauze, produženog raspusta i raznih drugih ili drugačijih vrsta odmora, Šok zadruga je imala prliku, i odlične vremenske uslove, da u maniru jednodnevne ekskurzije 1. oktobra poseti bijenalnu izložbu savremene umetnosti u Temišvaru “Art Encounters 2017”.
Povod za našu posetu bio je učešće Nikole Džafa i Slobodana Stošića na izložbi, ali smo iskoristili priliku i da se, u svedenoj formi, upoznamo sa ovom “novom” smotrom savremene umetnosti u komšiluku, kao i samim gradom Temišvarom.
Stotinak kilometara od Novog Sada, sada preko granice, u susednoj Rumuniji i Evropskoj uniji, nalazi se Temišvar – nekadašnja prestonica Banata, grad sa impozantnom kulturom, arhitekturom i ozbiljnim pretenzijama da svoju titulu Evropske prestonice za kulturu 2021. godine ponese na zavidnom nivou, barem kada je reč o prezentovanju savremene umetnosti.
Za većinu nas Temišvarski bijenale bio je nepoznanica. Objedinjen pod nazivom “Art Encounters” locira sebe na tački ukrštanja “eksperimentalnog umetničkog festivala i bijenala savremene umetnosti, a fokusira se na kulturne veze Rumunije sa svojim geografskim susedima”. Ovaj, drugi po redu, zaokružen je konceptom “Life a User’s Manual“, a postavili su ga kustosi Ami Barak (Ami Barak) i Dijana Marinku (Diana Marincu), usvajajućí model scenskog oblikovanja životnog prostora po istoimenom romanu Žorža Pereka (“Život uputstvo za upotrebu”). Održava se na nekoliko kulturnih i javnih lokacija u Temišvaru i Aradu, a svaka od njih predstavlja uglavnom jednu prostornu celinu – predsoblje, kuhinju, radnu sobu, dnevnu sobu, potkrovlje, gostinsku sobu, baštu, paviljon, biblioteku, stepenište, terasu, lift i fioku. Prostor “radne sobe” zapravo čini centralnu izložbenu tematsku celinu, t. j. izložbeni prostor za više od sto pozvanih umetnika. Mi smo ovom prilokom posetili tri: Isho House, Corneliu Miklosi Public Transport Museum i Timco Halls.
Na prvoj, u prostoru Isho House, izloženi su radovi iz “radne sobe” podeljeni u dve celine, prva, pod nazivom “Life a Userʼs Manual: Home, Sweet Home“, u kojoj je smešten i rad Nikole Džafa, odnosno segmenti rada: “Zec na dan”, “artBrabonjci”, “Perpetumobile” itd. objedinjeni pod nazivom “Zec koji je pojeo muzej” (u celini izloženog 2011. kao “Lepus in Fabula” u MSUV i ovenčan “69. Politikinom nagradom”).
Prva celina u prostoru Isho House “Life a Userʼs Manual: Home, Sweet Home“.
Druga celina u prostoru Isho House “Life a Userʼs Manual: That Obscure Object of Desire“.
Naredni izložbeni prostor koji smo posetili bio je Corneliu Miklosi Public Transport Museum – Muzej javnog prevoza, u zgradi iz 1927. godine, “radna soba” sa tematskim celinama “Life a userʼs manual: Urban Insights” i “Life a User’s Manual: Whoʼs afraid of politics?“.
i “One place after onother” u, ispred, oko…
Na kraju, obišli smo Timco Halls u okviru bivše industrijske zone sa celinama “Life a User’s Manual: The Unavowable Community” , “Life a userʼs manual: The Second Nature” i “Life a Userʼs Manual: I work, therefore Iʼm not“.
Svi delovi “radne sobe” sadržali su rad Slobodana Stošića “Wiping the forehead of…” – osam kutija za papirne maramice sa 60 orginalnih crteža, koje su skoro nestale već uoči samog otvaranja Bijenala 30. oktobra.
Kao zaključak ostavićemo, za sada, pozitivan utisak koji je na nas ostavio Bijenale i zahvaliti se organizatoru na pruženoj prilici za posetu, u nadi da ćemo za dve godine doći i ispratiti razvoj ove ambiciozne manifestacije koja pretenduje da bude ozbiljan parametar pregleda i produkcije savremene umetnosti u regionu.
Šok zadruga 